Rüyaları ırmaktan uzak bir yerde,
Sokağın ortasında boğulan bir kadın;
Mahkûm olmuştu ânın raksına,
Hafif kıvırdığı beli ve inceden çıkık kalçasıyla.
Sokağa yenik düşmüş kaderiyle,
Onlarca çocuk adam ve kadın.
Hepsi birer figüran edasıyla,
Bu basit ve olmazsa olmaz rolün.
En içten icrasıyla, o kadına ve bana
Hatırlattılar hayatta olduğumuzu.
Belki de sırf bu sebepten;
Bir insan için,
Koskocaman bir medeniyeti silebilirdim tarihten.
Bir sigara yaktım.
Odasına girdi kadın.
Tanrı ise sigara içmez.
Odasını görür, rüyasını bilir kadının.
Beni de...
Üflemeseydi boğulacağını bildiğimi de
Ve beni boğan nefesi de
Bilir Tanrı.
teşekkürler paylaşım için
YanıtlaSil