Kırılan kalbimi en son ne zaman hissettin?
Kurulan yolların yıkılışını anlatsam,
Adımlarımdaki sızıyı,
Bir çığ gibi ağırlaşan kararlarımı,
Buralar sessiz, buralar sensiz!
Ağlasam çığlıklarımda gezinir misin?
İçimdeki şeffaflığı, şuursuz durgunluğu
Korkularımdaki korkusuzluğu
Yıkık yol kenarına bıraktım sayfalarımı
Anahtarını düşürdüğüm kapının, parçalarını kaybettiğim cam kırıklarının,
Bir sebebi olmalı
Bir sebebi olmalı!
Bunca katettiğim yolu bir kenara bırakmamın.
Ah bu ben! Tırnak uçlarımdaki yorgunluğu atmalıyım.
Sebepsiz duraksadığım kaldırımların
Bir sebebi olmalı.
Şimdi bir vapura binip çağlayanların, şarkıların ahengine kaybolmalıyım.
Sokak çocuklarının etrafında top koşturmalıyım, teri sinmeliydi çizgili kazağıma.
Bir tren geçmeliydi dağların arasından!
Bunca yolu katetmişken,
Bunca yola iz sürmüş, kalemler, kareler bırakmışken şafaklarıma.
Şehirlerin kış savaşına karışmış, renklerin süsüne püsüne dalmıştım.
Nerede kalmıştık?
Yorumlar
Yorum Gönder