Raçinski, Moskova Üniversitesi’nde matematik profesörü olarak görev yaparken, ani bir kararla akademik hayatına son vermek ister ve istifa eder. Çok geniş ve kendisi gibi yetişmiş birçok arkadaşı bu kararına tepki verir. Bulunduğu konumu ve bunun ne kadar değerli olduğunu ifade etseler de başaralı olamazlar. Çünkü Raçinski, tüm kariyerini bırakarak kendi köyüne dönecektir. Köyünün zihniyetine, ahlak seviyesinin düşüklüğüne, geri kalmışlığına, ruhsuzluğuna daha fazla dayanamayacaktır. Kendisi gibi bu köyde yaşayan insanların kötülüklerden sıyrılıp başarılı bireyler olacakları inancına sahiptir... Buna engel yoktur... Raçinski bu düşüncelerle her şeyi geride bırakıp kendi köyüne gelince bir şeyleri çözümlemek/düzenlemek çok da kolay olamayacaktır. Kendi köyündeki insanlar bile buradaki çocukların bir gün başaralı olacağına inanmamaktadır. Bu nedenle köyündeki insanlardan destek alamamıştır. Ancak bu destek alamama durumu, onu hedefinden alıkoymamıştır. Çünkü Raçinski hedefine odaklanıp, her zorluğu aşıp buradaki çocukların anne, babaları gibi olmayacağına inanmaktadır. Okulu bile doğru düzgün olmayan bu köyde, tüm imkânları değerlendirir. Büyüklerin zihnini değiştiremezdi belki ama saf duyguları olan çocukların kalbine dokunmayı başarabilirdi. Kimsenin başarmaya inancı olmayan bu çocukları en baştan eğitmiş ve önce ahlak kurallarıyla başarılı bireyler olarak yetiştirip meslek sahibi olmalarını sağlamıştır.
Raçinski’nin hayatı biraz benim hayatıma benziyor ama ben profesör değilim. Ben de köyümde ilk lise, üniversite okuyan meslek sahibi bayanım... Liseye gidiyordum, köydeki okuyan tek kız olduğum için köye servis verilmedi. Daha sonra lise yıllarında üniversite yurdunda kaldım. Üniversitelilerin içerisinde liseyi bitirdim. Sonra arkamdan gelen insanlar olsun, bu sayı birden ona çıksın diye hiç düşünmeden ataması çok zor olan tarih bölümüne gittim... Çok şükür okulum bitti. Bir süre Afyonkarahisar’da çalıştım, sonra Ankara’da çalıştım. Köyümüzdeki okul müdürü ve bazı hocalar benimle görüşüp bu yıl burada ücretli öğretmenlik yapmamı istediler. Çünkü öğrencilere örnek olacak birileri vardı. Bu köyde İdealist Öğretmen kitabındaki gibi çocukların hiçbir iş başaramayacağına inanılırdı. Ama o çocuklar başardı. Şu an üniversite ve liseyi dışarda okuyan 50’den fazla kız var... Şimdi de benim görevim; hâlâ zihniyeti geçmişe ait olan insanların -kültür, dil olarak anlamayın- kızlara yönelik düşüncelerinden bir nebze arındırmak... Şu an gayet iyi çocuklar yetişiyor onlara çok imreniyorum. Bakalım inşallah ben de bir gün Profesör Raçinski kadar başarılı olabilir ve en alt tabakada bana ihtiyacı olan insanların elinden tutabilirim.
Yorumlar
Yorum Gönder