Ana içeriğe atla

BU BİR ROMAN DEĞİL GÜLÜM - SAMİ MERCİMEK


Gökyüzündeki bulutun boyası
Yeryüzünün griliğinden.
En naif çiçeğin kokusu
Baharın kışa gebeliğinden.
Her kanatlının konuşu,
Bir uçuşun nihayetinden.
Yaşam bir roman değil gülüm,
Sevda kanayan yaralar,
Doğmaz öyle kendiliğinden.

Gözlerinde bir siyah deniz,
Işığı boyuna yutan,
Işığa anlam katan,
Bir öte deniz var.
Farkı yok ama bir başka gözün etinden,
Bu bir roman değil gülüm,
Özün de olan ışık parlar,
Bu siyah gözlünün gözünden.

Ellerinde bir yağmur duası kazılı,
Semaya durulanmış ellerinden,
Dökülüyor hüznün her damlası,
Ama karıncanın yuvasına dolan da acıdır,
Yağmurun her zerresinden,
Bu bir roman değil gülüm,
Sevmek arafında diriliyoruz hepimiz yeniden.



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

SEBEP - İLKER SONER

Öncesi olmadı yokun Sen bir yokluk kavurdun Üfledin çıkan dumana Dağıldı kokusu dünyamızda. Nedir bu his alaca Nefesin mi Yoksa Yok mu  Kalır burnumuzda. Şimdi Ne sebeptir  Ne sebep olamaz İntiharımıza...  

HAKİKATLERİN ACI EŞİĞİ - İLTÜZER OKAN

Hayatımızda doğruluk adı altında yaşadığımız her ne varsa, tamamının sınırında durulan bir nokta vardır: Hakikat... Çok basittir ama çoğu zaman basit diye dikkate alınmayan bu hassas nokta, ‘acı eşiğinin’ zorlandığı an onunla yüzleşmek zorunda kalınır. Bu yüzleşme kimi zaman hakikatin kendisiyledir, kimi zaman ise sadece acısıyladır. Reis Bey (Hâkim)... Hakikatin hem kendisiyle hem de acısıyla yüzleşen adam. Duruşma esnasında kullandığı “ Suç her zaman edebiyata muhtaçtır. Siz kupkuru hakikate cevap veriniz! ” cümlesi, onun hayata bakışının, kendi gözünde doğru olduğuna inandığı gerçeklerinin bir ifadesini verir. Fakat her gerçek doğru mudur? Bu soruyu kendi elleriyle yazdığı mahkeme defteri yanıtlar: Hakikati biliyor, fakat hakikatle çelişse bile kendi doğrusunu uyguluyordu. Yargıladığı bir genci suçlu olduğuna inanmadığı halde idama mahkûm etmişti. Kendince doğru olanı yapmıştı ve bunu “ Mahkum ettiğim o değil, mücerret fiildir... Varsın, bir kötünün bürünmesi ihtimali olan masu