TENÂKUZ

Arkadaşlar merhaba. Yoğun/uzun/kapsamlı bir çalışma sürecini başlatan ve başarılı bir şekilde devam ettiren Tenâkuzlar blog ekibimiz, ‘ https://tenakuzlar.com ’ sitesine taşınmış bulunmaktadır. Bu taşınma işlemi ile beraber Gönül Bohçası faaliyetlerimiz ve yazılarımız artık,  sitemiz üzerinden okuyuculara ulaştırılacaktır.  Mutluluğun tarif edemeyeceği bu duygumuzu sizlere ifade ederken, okuyucularımıza daha etkin ve sistemli bir yazı paradigmasını sunmak amacıyla gerçekleştirdiğimizi bilmenizi isteriz. Sitemizde yayınlanan yazılardan anında/aşamalı/koşuşturmalı haberdar olmak için ise abone olmayı unutmayın. Sağlıcakla ve esenle kalın...  TENÂKUZ Yayın Editörü / Blog Hesabında Son Söz

Kendimi bildim bileli bu köyde yaşıyorum. Anam babam yoktur. Neredeler bilmem. Beni bir gece vakti, köyün orta yerine bırakmışlar. Neyse zaten onu bile hatırlamıyorum. Konuşmayalım böyle meseleleri. Köyün sakinlerinden Rahmetli Zühre ana, almış beni yanına sağolsun. Oğlu Mahmut’la birlikte kardeş gibi büyüttü ve yetiştirdi beni; bugünlere. Mahmut’u çok severim ama sevgim yüreğimin önüne geçebilir mi bilmem. Mahmut yüreğimi söktü de üstüme toprak atmaya kıyamadı.  Mesele şu ki gönlüm bir yıldız gözlüye kaydı. Ailesiyle tanışıp konuşmak istedim. Her hafta onun köyüne gidiyordum ‘kızınızın yüzünü kendime gök edinmek istiyorum, rıza var mıdır’ demek için. Ama nafile. Camide rast gelirsem babasıyla ya da kardeşleriyle konuşuyordum. Gel zaman git zaman yapamayınca vazgeçtim denemekten. Sevdamdan değil yanlış anlama, ailesiyle konuşmaya çalışmaktan. Baktım yapamıyorum, bizim Mahmut’a açtım derdimi, ‘benim adıma gidip babasıyla konuşması’ için. Öyle sevindi ki, onun sevincinden ben de hey